तुझ्याबद्दल असलेल्या माझ्या भावनांचा उद्रेक व्हावा असं मला कधीच वाटलं नव्हतं.
पण, माझं ‘वाटणं’ झिरपत झिरपत तुझ्यापर्यंत पोचावं असं वाटे.
बोलून किंवा तुला एखादं पत्र लिहून त्यांना एखाद्या माध्यमातून तुझ्यापर्यंत पोचवणं मला नको होतं.
त्या थेट मनीच्या मनीला पोचल्या असत्या तर कुणाला त्याचा पत्ताच लागला नसता.
पण, त्यासाठी एकमेकांचं एकमेकांकडे नीट लक्ष असावं लागतं. तू तर थेट दुर्लक्षच करू लागली आहेस.

आता कुठलं झिरपणं आणि कुठलं काय..
सध्या एवढंच बोलू शकतो. तुझ्याशी या पुढचं बोलण्यासाठी लागणारा धीर आज नाहीये माझ्यात. पण, प्रयत्न सुरू आहे.
आपल्याच मनातलं काहीतरी विवस्त्र होत असलेलं पाहाण्याचा हा अनुभव मला नवा असेल.
तोही घेऊच.
नाइलाज आहे. काय करणार?
......................................................................................... पुस्तकातून.