मला समजून घेण्यात नेहमीच तुझी गल्लत झाली आहे.
तू मला शुभ्र चंद्र दाखवत आलास..
पण मला माझी ओंजळ चांदण्यांनी भरायची होती.
तुला गर्द झाडीतल्या वळणदार काळ्याभोर रस्त्यांचं वेड होतं..
मला सतत ओढ होती ती धुक्यात हरवलेल्या मळलेल्या पायवाटेची.
फुलांनी डवरलेल्या झाडाखाली मला नेऊन
माझ्याही नकळत पाकळ्यांचा पाऊस तुला साधायचा असे..
पण, मला आपणहून पहुडलेल्या या फुलराण्यांना अलगद उचलावं वाटे.
तुला वाटे मी तुझ्यासोबत सूर्योदय पाहावा..
माझ मन मात्र खिडकीतून येणाऱ्या कोवळ्या तेजस्वी पात्यांच्या बागडण्यावर असे.
याचा अर्थ तू मला समजून घेण्यातच चूक केलीस असं नव्हे.
अरे, आनंदाच्याही गडद फिक्या छटा असतात. 

आता या रंगात दरदिवशी..
दर प्रसंगी थोडाफार बदल होणं गृहित आहे.
एक नक्की की, या देवाणघेवाणीचा रंग एक असला, की मिळवलं.
म्हणून असं असूनही तू मला आवडतोस.
का माहितीये?
कारण तुझ्या आनंदाचा रंग खरा आहे.
............................................................ पुस्तकातून.