Sunday, March 10, 2013

टवाळकी.

बाहेर आलं की लगेच धावत सुटायचं.
इथे थबकण्‍याची जागा नाही. की थांबण्‍याची मुभा नाही.
मागे वळून पाहायचं नाही. उगाच उसासे भरायचे नाहीत.
वाटेतला प्रत्‍येक अडथाळा ओलांडत रहायचा..
धडकलात की संपलात.
अडकलात की फसलात..
काही करा धावत धावत
पैसे मिळवा.. पैसे साठवा..
धावत धावत.
वेग वाढवा.. ध्‍येयं आखा..
धावत धावत.
जीव खाऊन धावत सुटायचं.
धावा तेही बेभान नाहीच.
कळळं पाहिजे जमेल तसं..
वळळं पाहिजे हवं तसं..
उडी मारलीत तर पुढची संधी.
उडी चुकली की पडेल तंबी.
आपली स्‍पर्धा आपल्‍याशी.
गेल्‍या वेळच्‍या टारगेटशी.
बघ मित्रा असं असतं लाइफ.

हे लाइफ आहे? साल्‍या फसवतोस काय..
आमच्‍याकडे याला टेंपल रन म्‍हणतात. हातांच्‍या बोटावर आम्‍ही रोज खेळतो तो.
मज्‍जा म्‍हणून.

असं? चलो ये भी अच्‍छा है..
..................................... पुस्‍तकातून.