- कोण आहे?
- मी
- आत्ता यावेळी.. अचानक कसा?
- मी मुहूर्त शोधत नाही. मला वाटलं मी आलो. उघड दार.
- ठीकाय. पण आज तुला इथे प्रवेश नाही. मला माहितीये ती नेहमीपेक्षा जास्त तीव्र, आतुर असशील आत यायला. पण, हा दरवाजा आज मी नाही उघणार. तुला परत जावं लागेल. दरवेळी तुझ्या येण्याचं मी स्वागत करत आलो. तुझा यथायोग्य पाहुणचार करत आलो. यापुढेही करेन. पण आज नाही. आज तू कृपया परत जा. आज तुझा भागीदार मला व्हायचं नाही. इथे आलास, की तू आणखी हिंसक होतोस.. तुला आकार येतो. रुप येतं शिवाय, तीक्ष्ण टोकही. आज हे टोक कदाचित मलाच बोचेल. त्यामुळे आज नको. दरवेळी तू तुझ्या नव्या रुपात येतोस. नवा चेहरा.. नवी त्वचा.. नवी नजर.. नवी संवेदना.. आज तू आलायस तो नेमक्या कोणत्या रुपात ते पाहायची हिंमत माझ्यात नाही. ना धाडस. ना कुवत. मला माझ्या भरवशावर सोड. तू तुझा नवा आधार शोध या खेपेला. तुला सत्वर नेस्तनाबूत करण्यासाठी तुला एकटं पाडणंच माझ्या हातात आहे. तू निघून जा. निघून जा. हे बघ, ऐक.. तू कितीही धडका दिल्यास तरी आज मी हा दरवाजा उघडणार नाही. वा तो दरवाजा आज तुटणारही नाही. आज या बंद खोलीतला प्रत्येकक्षण माझा आहे. इथल्या प्रत्येक भिंतीने मला कौल दिला आहे. मी असं का वागलो याचा जाब तूच विचार माझ्या प्राक्तनाला. मिळालं तर मिळेल उत्तर. नाहीतर फिर नागडा दिशाहीन धमन्यांमध्ये. मला फिकीर नाही. ना मला खंत. निघून जा.
विचाराने विचाराला नष्ट करायची, हीच ती वेळ. हो चालता इथून.
अलविदा
............................................................................................. पुस्तकातून.
