हल्ली फुलाचं उमलणंही कृत्रिम वाटतं.
आता झाडाचं वठणंही स्वाभाविक वाटतं.
हल्ली मातीला येतोय रसायनांचा गंध.
आता तुझं नसणं जेवढं खात्रीचं,
त्याहून जास्त वाटतं तुझं असणं खोटं.
आता नाही वाटत तुझ्याशी आतून काही बोलावं.
 ..
..
..
..
..
जरा नीट बघ माझ्याकडे...
 ..
 ..
तुझ्याकडची ‘च’ची बंदूक,
तू माझ्या कानशिलावर ताणलीस .
अन त्यातून सुटलेल्या एका गोळीने...
बघ..
बघ मला कसं जायबंदी करून टाकलं.
कायमचं.
................................................................... पुस्तकातून.