ः बाबा गोष्ट सांगा ना.
ः अं... कोणती गोष्ट सांगू..
ः कोणतीही सांगा. डोंगरांची, वाघाची, चिमणीची, माणसाची.. कोणतीही..
ः बरं. ही गोष्ट आहे एका चिमणीची आणि एका पिंजऱ्याची. एका चिमणीला एका पिंजऱ्यात ठेवलेलं असतं. बाहेरचं जग बंद दारातून पाहात असते ती. बाहेर यावं, स्वच्छंदी उडावं असं तिला फार वाटे. पण, पिंजऱ्याचं दार काही तिला उघडता येत नसे. ही तिची धडपड पिंजरा रोज पाही. दिवस उजाडला की ती पिंजराभर गोल गोल फिरत असे. दोन गजांमधल्या अंतराचं नव्याने माप घेत असे. पण, त्यात काही बदल होत नसे. पिंजरा हे सगळं शांतपणे पाहायचा. तिची धडपड पाहून अखेर त्याने चिऊशी संवाद साधला. पिंजरा म्हणाला, चिऊ मी सोडतो तुला बाहेर. उद्या सकाळी ये तू माझ्या दाराजवळ. तू आलीच की मी दार उघडेन. चला चिऊ आनंदली. सकाळ झाली. चिऊ दाराशी आली. पण दार काही उघडेना. पहिला दिवस गेला.. दुसरा दिवस गेला..
ः बाबा, पण पिंजरा दार का नाही उघडतेय.
ः अरे पिंजऱ्याला भीती वाटते. तिला मोकळं करावं असं त्याला वाटेही. परंतु, तो धजावत नसे. उद्या उघडलाच पिंजरा आणि गेलीच उडून चिमणी तर..? मग पिंजऱ्याचा उपयोग काय..? रिकामा पिंजरा ठेवत नाहीत कोणी. शिवाय तिलाही बाहेर खूप लोकांचा त्रास होईल हेही तो जाणून होता.
ः बाबा, आपल्याला हवं तेव्हा बाहेर जाता न येणं म्हणजेच पिंजरा ना. उलट या पिंजऱ्याने उघडावं की दार. जाऊ दे तिला बाहेर. भटकू दे. दमू दे. बागडू दे. तिला वाटलीच भीती कुणाची तर येईल ना परत पिंजऱ्यात. त्याने तिला आत घ्यावं बस्स. असं झालं तर कशाला जाईल चिमणी पिंजरा सोडून. उलट तो पिंजरा उरणारच नाही. ते घर होईल ना तिचं. दोघेही खुश होतील.
ः हं.. बरोबराय तुझं. पण हे पिंजऱ्याला कळत नाही ना. जो फरक तुला कळला तो प्रत्येकाला समजला तर वेड्या घराचा पिंजरा कधीच झाला नसता. उलट सर्व प्रकारचे पिंजरे ही वेगवेगळी छान छान घरं झाली असती. कळळं? चला. झोपा आता.
ः हं. गुड नाइट
..................................................................................... पुस्तकातून.
ः अं... कोणती गोष्ट सांगू..
ः कोणतीही सांगा. डोंगरांची, वाघाची, चिमणीची, माणसाची.. कोणतीही..
ः बरं. ही गोष्ट आहे एका चिमणीची आणि एका पिंजऱ्याची. एका चिमणीला एका पिंजऱ्यात ठेवलेलं असतं. बाहेरचं जग बंद दारातून पाहात असते ती. बाहेर यावं, स्वच्छंदी उडावं असं तिला फार वाटे. पण, पिंजऱ्याचं दार काही तिला उघडता येत नसे. ही तिची धडपड पिंजरा रोज पाही. दिवस उजाडला की ती पिंजराभर गोल गोल फिरत असे. दोन गजांमधल्या अंतराचं नव्याने माप घेत असे. पण, त्यात काही बदल होत नसे. पिंजरा हे सगळं शांतपणे पाहायचा. तिची धडपड पाहून अखेर त्याने चिऊशी संवाद साधला. पिंजरा म्हणाला, चिऊ मी सोडतो तुला बाहेर. उद्या सकाळी ये तू माझ्या दाराजवळ. तू आलीच की मी दार उघडेन. चला चिऊ आनंदली. सकाळ झाली. चिऊ दाराशी आली. पण दार काही उघडेना. पहिला दिवस गेला.. दुसरा दिवस गेला..
ः बाबा, पण पिंजरा दार का नाही उघडतेय.
ः अरे पिंजऱ्याला भीती वाटते. तिला मोकळं करावं असं त्याला वाटेही. परंतु, तो धजावत नसे. उद्या उघडलाच पिंजरा आणि गेलीच उडून चिमणी तर..? मग पिंजऱ्याचा उपयोग काय..? रिकामा पिंजरा ठेवत नाहीत कोणी. शिवाय तिलाही बाहेर खूप लोकांचा त्रास होईल हेही तो जाणून होता.
ः बाबा, आपल्याला हवं तेव्हा बाहेर जाता न येणं म्हणजेच पिंजरा ना. उलट या पिंजऱ्याने उघडावं की दार. जाऊ दे तिला बाहेर. भटकू दे. दमू दे. बागडू दे. तिला वाटलीच भीती कुणाची तर येईल ना परत पिंजऱ्यात. त्याने तिला आत घ्यावं बस्स. असं झालं तर कशाला जाईल चिमणी पिंजरा सोडून. उलट तो पिंजरा उरणारच नाही. ते घर होईल ना तिचं. दोघेही खुश होतील.
ः हं.. बरोबराय तुझं. पण हे पिंजऱ्याला कळत नाही ना. जो फरक तुला कळला तो प्रत्येकाला समजला तर वेड्या घराचा पिंजरा कधीच झाला नसता. उलट सर्व प्रकारचे पिंजरे ही वेगवेगळी छान छान घरं झाली असती. कळळं? चला. झोपा आता.
ः हं. गुड नाइट
..................................................................................... पुस्तकातून.
