तेच ते

इथे मक्तेदारी शब्दांचीच  फ़क्त.
तेच शब्द .. अर्थही तोच..
उच्चारही ठरलेला आणि त्याचा वापरही..
तोच चन्द्र.. तीच चंद्रिका..
त्याच भावना आणि वेदनाही तितकीच.
शब्द.. ओळीवरून घसरणरे..
अर्थाचे गर्भारपण न पेलवणारे..
नुसते नेत्रदीपक वांझ फुगव्टे..
सर्व काही दिसणारे..
दाखवता येणारेच सोज्वळ फ़क्त.

कवितेला रोमांचित करणारा प्रणय इथे नाही.
इथे नवा जन्म नाही..
ना पुष्ट वाढ प्रतिभेची.
माझ्या पदरी मी पाहातो डोकावून..
..
..
..
आता इथे उरलेत ते केवळ
टोकदार.. थेट व्यक्त होणारे
सातत्याने दुर्लक्षित झालेले काही.
...........................................पुस्तकातून