तू घातलेला घोळ आत्ता माझ्या लक्षात आलाय.
फार कावेबाज आहेस रे तू.

मला सांग,
पूर्ण डवरलेल्या झाडाला पुन्हा छोटं बियाणं व्हायला आवडेल काय?
रंगांनी न्हाऊन निघालेल्या फुलपाखराला पुन्हा काटेरी सुरवंट होत कोषात जाऊन बसावं वाटेल काय?
अथांग रुपाने शांत पहुडलेल्या सागराला पुन्हा स्वतःला आवर घालत उगमापल्याडचा झरा व्हायला जमेल काय?
नाहीच.
कारण कालानुरुप या सगळ्या गोष्टी तुझ्याजवळ जातात. नव्हे तू सर्वांना ए

कत्र आणतोस.. तुझ्याशी एकरुप होण्यासाठी.

मला मात्र तू तुझ्यापासून लांब ठेवलंस.
माझा प्रवास मात्र तू उलटा मांडलास शिताफीने. मी इथे आल्याआल्याच तुझ्याशी असलेली माझी नाळ तू तोडायला लावलीस.. पद्धतशीर. एका शेवटाचीच सुरुवात म्हणायची ती. आता मी दुरावत चाललोय तुझ्यापासून. तू हसतोयस कधीचा.
हा प्रवास थांबवणं माझ्या हातात नाही खरं. तुझं दुर्दैव एवढंच की तुझी ही चेष्टा मला समजली.
असो

चलो आओ इधर.. जादू देखो जादू..
इथे फुलपाखराचा सुरवंट होतो. मग सुरवंटाचा कोष.

ही गंमत न्यारी आहे दोस्तांनो..
मनुष्य जातीत जन्मलात.. भाग्यवान आहात तुम्ही.
...............................................................................................पुस्तकातून.