दुःख सोसता येतं. तसा साला आनंद घेता यायला हवा.
..
सोसलेलं दुःख दिसतं माणसाच्या चेहऱ्यावर. आनंदाचं तसं नाही नै.
आनंदाची आलेली लाट कधी ओसरते ते सालं जाणीवेलाही उमगत नाही.
..
आनंदाची व्याख्या काय?
..
आनंदाला तळ असतो काय?
..
आनंदाच्या तळाशी काय असतं?
..
आनंदाची घनता एकसमान असते.. की चढती.. की ओसरती?
एकापेक्षा दोन.. दोनापेक्षा चार आनंद झाले तर? तर व्यक्त कसे करायचे?
..
आनंद होतो. आणखी आनंद होतो. मग तो आनंद गगनात मावेनासा होतो.. असं म्हणतात. मग गगनात न मावणाऱ्या आनंदाचं पुढं काय होतं?
..
आनंदाचं डिसेक्शन करून पहायला हवं.
दुःख त्याबाबतीत सुखी आहे. कारण शोकात्म क्षणांच्या चिरफाडीची गरज नसते.
या सुखाचा आनंद दुःखाला होत असेल काय?
दुःखाला झालेल्या आनंदाची व्याख्या काय?
बरं. हे सगळं बाजूला ठेवू.
..
..
मला आनंद दिसतो?
कसा?
आनंद आहे.. ऐसपैस.. उनाड.
पण, आनंदाला तळ नाही. आनंद मला खोलात नेत नाही.
उलट वर आणतो थंड दरीतून.
भिजवतो.. आणि आणून ठेवतो उघड्यावर.
आनंदापेक्षा माझं मन हलकं आहे बहुधा.
सालं.. आनंदात.. आत बुडत नाही.
आनंदाचा केवळ स्पर्शच हा.
फक्त पडून रहायचं या विस्तीर्ण आनंदावर.
हे असं वरच्यावर तरंगताना घ्यावी वाटते, आनंदातली एखादी डुबकी.
म्हणून मी हळूच डोळे उघडतो..
त्यावेळी माझ्या लक्षात येतं,
या आनंदावर पहुडलं की एरवी माझ्या डोळ्यात मावणारं माझं आकाश इथून मला दिसत नाही.
................................................................................... पुस्तकातून.
