तुला आठवतंय..
त्या दिवशी मी तुला सहज स्पर्श केला आणि वादाला सुरुवात झाली.
मग हळुहळू शब्द अबोल झाले तशी स्पर्शाची पकड झाली.
त्यानंतर रोमांचकारी झगड्याला सुरुवात झाली.
पण इथे जिंकायचं नव्हतंच कुणाला.
किंबहुना स्वतःवर होत असलेली मात साठवायची होती डोळ्यात आनंदाने.
तू पांघरलेली मोहक काया भेदायची होती जोरकसपणे..
तुझ्या मनात खोलवर रुजलेली मोहक कस्तुरी मुसंडी मारून पाहायची होती.
त्या दिवशी आपण टाकलेल्या प्रत्येक पावलागणिक मी हवा तसा तुझ्यात ओढला जात होतो..
नजरेसमोर होता फक्त हिरवा.. गहिरा.. सुगंधी डोह..
एका अनामिक वेळी अचानक एक अनोळखी क्षण पायाखाली आला
आणि माझ्या शरीरातले त्राण नाहीसे होऊन मी सुन्न झालो होतो.
मिटले डोळे.. पकड.. स्पर्श.. .
त्याक्षणी तुझं मर्म एका हाताच्या अंतरावर येऊन ठेपल्याचा साक्षात्कार झाला मला.
त्यानंतर मात्र तुझ्या सौंदर्यासमोर मी शरणागत झालो.
हे खरंय की मला तुझा मोह होता.
कारण, त्याची खात्री होती  की, जी तू दिसतेस.. ती तू नाहीच मुळी.
मग कोण आहेस तू?
माझा वाद, माझा झगडा त्यासाठीच तर सुरू होता.
तुला मात्र फक्त माझं तुझ्याशी ‘खेळणं’ दिसत राहिलं.
..
..
..
..
काश...
.............................................................................................. पुस्तकातून.