माझी वेदना बनावट आहे असं नव्हे. पण, ती शमण्यासाठी त्या दुःखाचं बोट पकडून येणाऱ्या काळाला शांतपणे जाऊ देण्याचं शहाणपण मला अजून आलेलं नाही. उलट ही जखम कशी सतत ओली राहील याची काळजी घेत मी त्या दुःखला या ना त्या कारणाने कुरवाळत राहतो.. गोंजारत राहतो.
आतून येणाऱ्या आर्त स्वरांना बाहेर काढून चौकाचौकातल्या चौथऱ्यांवर त्यांना उभे करतो. माझ्या सग्यासोयऱ्यांना जमवून त्यांचे उसासे, सबुरीचे सल्ले मिळवत राहतो. आता मला त्याची सवय जडली आहे. माझ्या वाट्याला आलेलं ‘अघटीत’ मी सर्वांना दाखवत सुटतो.
म्हणजे..
दुःख सेलिब्रेट करण्याची किमया आता मला साधली आहे बहुतेक.
........................................................................................ पुस्तकातून.