तलवार

शेवटी तलवार आहे ती. तीसुद्धा दुधारी.
सांभाळून वापरलीत तर तुमच्या फायद्याची. हां.. भले मुठ तुमच्या हाती असली, तरी एक छोटी चूक पडू शकते महागात. तलवारीला काय हो, आडवा येईल तो कापला जाईल.
नाहीतरी पूर्वीसारखी माणसं उरलीत कुठे हल्ली. फार पूर्वी अगदी तलवारही मोडून पडेल अशी व्यक्तिमत्त्वं असायची समाजात. दगडासारख्या शरीरांत जपलेली संवेदना होती. अशाच माणसांच्या हाती हे शस्त्र दिलं जात असे. नव्हे, अशीच माणसं ही तलवार हाती घ्यायचं धाडस करीत.
आजकाल माणसांचं काठीण्यच कमी होत चाललंय. त्यामुळे थेट हृदयाला छेद होणं सोपं झालंय तिला. शिवाय, आजच्या लोकांची सहनशक्तीही आटलीय. ओरखडा उठला की जणू शिरच्छेद झाल्यागत तांडव सुरू होतं. पण तलवार मात्र तितकीच निगरगट्ट.
तिला काय त्याचं? ती तिचं काम करत राहाते. तिला ना तुटण्याचं भय ना भावना ना जाणीवा.
आपलं काम चोख करणं एवढंच तिला माहीत.
हल्ली तलवारीही कमी झाल्यात आणि ती हातात घेणारी माणसंही.
तात्पर्य..
तलवार धारदार आहे. सांभाळा. दुधारी आहे ती. मनगटात ताकद असेल तरच हातात घ्या. नाहीतर तुमचाच शिरच्छेद होऊन तुमच्या रिकाम्या डोक्याचं रहस्य उघड व्हायचं.
........................................................................................... पुस्तकातून.